Svemir, Kosmos, ili Univerzum je beskonačno prostranstvo koje nas okružuje i budi našu znatiželju. Svemirska sonda je naziv za bilo koju svemirsku letjelicu čija je zadaća odnijeti izvan Zemljine atmosfere uređaje i instrumente za prijenos slika i informacija na Zemlju: o tvarima, tlaku, temperaturi, promjenama i slično.
U listopadu 1959. godine ondašnji Sovjetski Savez poslao je sondu Lunik 3 koja je kružeći oko Mjeseca snimila po prvi puta različite slike njegova skrivena lica. One su bile prvorazredni znanstveni i povijesni dokumenti.
Svemirske sonde stigle su i do Venere. Američke sonde Mariner 2 i 5 i prvih osam sovjetskih sonda iz serije Venera. Američka sonda Pioneer Venus je u orbiti planeta od 1978. Mali sateliti, izbačeni iz sonde Venera, spustili su se sve do površine planeta i potvrdili pretpostavke o Venerinim visokim temperaturama. Osim Mjeseca i Venere, sonde su stigle i do drugih nebeskih tijela u Sunčevu sustavu. Na Mars su stigle američke sonde Mariner i Mars. Mariner 9 je bio poslan u orbitu Marsa 1971. g. Misija Viking je odnijela dva laboratorija na površinu Marsa. Mariner 10 je tri puta nadletio površinu Merkura. Prema Jupiteru i Saturnu izbačene su sonde Pioneer (Pioneer 10 i 11 su ih dotakle između 1974. i 1979.) kao i sonde Voyager 1 i 2 ( ova posljednja je nastavila put prema Uranu i Neptunu). U tim dugim putovanjima korišten je učinak praćke. To znači da svemirski brod, koji ulazi u gravitacijsko polje nekog planeta, povećavajući brzinu biva gurnut dalje od tog planeta, u neku novu stazu.
Slanje svemirskih sondi prema planetima bio je posebno težak problem, ali su postignuta otkrića naplatila goleme troškove i utrošeno vrijeme. Tako se otkrilo da Merkur poput Mjeseca nema atmosfere. Kod Venere se uspjelo proći kroz najgušću atmosferu i u prvom sloju izmjeriti temperaturu od 460° C. Na Mars su poslane sonde u potragu za znacima života, ali bez ishoda. Do Jupitera i Saturna prodrli su sustavi za snimanje s telekamerama, pa su dobivene savršene slike njihovih atmosfera. Saturn je otkrio složenu prirodu svojih prstenova, a istraživanje Jupitera iz veće blizine omogućilo je otkrivanje novih satelita. Također je otkriven jedan Jupiterov prsten, a na jednom od njegovih satelita otkriveni su aktivni vulkani.
Približili smo se i Suncu, ali ne previše, kako bismo izbjegli uništenje letjelice uzrokovano isijavanjem. Prijenos slike iz svemira na Zemlju, s udaljenosti od milijardu kilometara, zahtijeva najsuvremeniju tehničku podršku i korištenje najsnažnijih izvora energije na samoj sondi. To je ostvareno uporabom radioaktivnih izvora topline, s termo-električnim pretvaračima.
