Većina telefona radi tako što prenosi električni signal preko složenog sistema telefonskih mreža koji dozvoljava komunikaciju skoro bilo kojeg korisnika telefona sa skoro bilo kojim drugim.
Naše glasne žice nalaze se u grlu. Kada govorimo, zrak prelazi preko glasnih žica koje trepere i vibriraju. Način na koji se otvaraju usta prilikom govora, položaj jezika i zubi mijenjaju te vibracije na različite načine. Te vibracije ili treperenje prijenose se na molekule zraka i izlaze van iz naših usta kao zvučni valovi.
Kada pričate u telefon, ti zvučni valovi udaraju u jednu aluminijsku membranu i izazivaju njeno titranje na isti način na koji titraju ili vibriraju molekule zraka. Membrana je povezana s malenom limenom kutijom punom zrnastog ugljena. Kroz zrnca ugljena prolazi slaba električna struja.
Zvučni valovi izazivaju pokrete membrane prema unutarnjoj strani tj. ona utječe na zrnca ugljena koja se zbijaju bliže jedna drugima pa struja kroz njih može lakše prolaziti. Na taj način struja u telefonskoj žici postaje jača. Kada se membrana vraća u normalni položaj, kroz ugljena zrnca prolazi manje struje i na taj način se kroz telefonski kabel šalje različita struja, a njezine vibracije su potpuno iste kao što su vibracije koje glas izaziva u membrani.
Također u telefonskom aparatu sugovornika postoji ista takva membrana. Električna struja potiče kroz kalem elektromagneta koji se nalazi u blizini membrane. Ako je struja u kalemu jača, ona privlači membranu uz magnet. Slabija struja koja prolazi kroz magnet, omogućuje vraćanje membrane u prvobitni položaj. Na jačinu struje u telefonskoj žici utječe jačina glasa.
Prema tome, membrana u telefonskom aparatu sugovornika titra potpuno istovjetno kao ona u aparatu govornika s druge strane žice i stvara potpuno ista zračna titranja te se čitav postupak s prvog telefona ponavlja u slušalici drugoga. Valovi iz prijamne telefonske slušalice prima bubna opna sugovornika te on čuje glas baš kao da je njegov sugovornik u neposrednoj blizini.
