Beskućnik ili bezkućnik?

Kako je pravilno pisati: beskućnik ili bezkućnik?

Ovdje je riječ o tome provodi li se ili ne provodi glasovna promjena jednačenja suglasnika po zvučnosti. Jednačenje suglasnika po zvučnosti glasovna je promjena u kojoj se jedan pored drugog nađu dva suglasnika različita po zvučnosti, te se prvi suglasnik zamjenjuje svojim (zvučnim ili bezvučnim) parnjakom. Postoje i slučajevi koji su iznimke u kojima se ne provodi jednačenje suglasnika po zvučnosti, primjerice u nekim stranim riječima (Habsburgovci) i dr.

Imenica muškog roda nastala je od prijedloga bez i imenice kuća. Kada se zvučni glas z našao ispred bezvučnog k, z je prešao u svoj bezvučni parnjak s. Takva se promjena naziva jednačenje suglasnika po zvučnosti. Pravilno je pisati beskućnik, beskućnički, beskućnica, beskućništvo, beskućničin. Jednačenje po zvučnosti provodi se i u sličnim primjerima: beskamatni, beskarakteran, beskičmenjak i dr. Pravilno je pisati beskućnik.

Primjeri:

• Siroti beskućnik cijele je dane provodio ispred trgovačkog centra nadajući se da će dobiti koju kunu.
• Beskućnici su se okupili u parku oko vatre.
• Upoznao sam jednog beskućnika koji je završio čak dva fakulteta.
• Beskućnik je stajao ispred naše kuće i bojala sam se izići.
• Bio je beskućnik, ali čovjek bogat obrazovanjem i duhom.

U zaključku, u hrvatskom standardnom jeziku pravilno se piše imenica muškog roda beskućnik, beskućnika, beskućnikom, beskućnici, beskućnicima… Odnosno, u tvorbi imenice beskućnik provodi se glasovna promjena jednačenja suglasnika po zvučnosti.