Iscuriti ili izcuriti?

Kako je pravilno pisati: iscuriti ili izcuriti?

Ovdje je riječ o tome provodi li se ili ne provodi glasovna promjena jednačenja suglasnika po zvučnosti. Jednačenje suglasnika po zvučnosti glasovna je promjena u kojoj se jedan pored drugog nađu dva suglasnika različita po zvučnosti, te se prvi suglasnik zamjenjuje svojim (zvučnim ili bezvučnim) parnjakom.

Postoje i slučajevi koji su iznimke u kojima se ne provodi jednačenje suglasnika po zvučnosti, primjerice u nekim stranim riječima (Habsburgovci) i dr.

Glagol dolazi u značenju ‘isteći cureći mlazom’, kada se radi o tekućini. Nastao je u tvorbi od prijedloga iz i glagola curiti. Budući da su se zajedno našli zvučni glas z te bezvučno c, prvi se glas obezvučio prešavši u s (iz + curiti > izcuriti > iscuriti). Navedena se glasovna promjena naziva jednačenje po zvučnosti. Dakle, pravilno je pisati iscuriti, iscurim, iscurio, iscurila, iscurilo, iscurivši…

Primjeri:

• Ostavio je otvorenu bocu i sva je voda iscurila.
• Iscurila je neka nepoznata tekućina.
• Što je to iscurilo iz vrećice?
• Nije željela da joj išta iscuri pa je ponovno provjerila je li sve zatvoreno.

U zaključku, u hrvatskom standardnom jeziku pravilno se piše glagol iscuriti, iscurio, iscurila, iscurilo, iscurili, iscurim, iscuriš, iscuri… Odnosno, u tvorbi glagola provodi se glasovna promjena jednačenje suglasnika po zvučnosti.